Een bijzondere premie in memoriam aan een bijzondere man.
Nog een premie, een concours? Er zijn er al zoveel, ik hoor het je denken. Maar … dit is een bijzondere premie; in het leven geroepen door Enrica Ciccarelli na het overlijden van haar man Antonio Mormone.
Enrica is pianiste en Presidente van de Fondazione Società dei Concerti di Milano, tevens Presidente en Direttore Artistico van de Premio Internationale Antonio Mormone.
Het was voor mij een hele eer om bij deze premie actief betrokken te zijn.
In 2011 heb ik een televisie documentaire kunnen maken over Antonio Mormone die door Espansione TV, de regionale televisie zender in Como, werd uitgezonden.
Antonio Mormone was een talent scout voor jonge musici, met een focus op pianisten en violisten. Dottor Mormone, zo werd hij genoemd en aangesproken, heeft zijn leven aan de muziek gegeven en aan het promoten van jonge talentvolle artiesten. Ik noem hier slechts een aantal: Evgenij Kissin, Maxim Vengerov, Vadim Repim, Grygory Sokolov, Olga Kern, Antonio Chen Guang, Valentina Lisitsa, Beatrice Rana, Stefan Milenkovich…, en zo kan ik nog even door gaan. Eén voor één hoogvliegers en inmiddels beroemdheden geworden.
Premio Internationale Antonio Mormone, eerste editie
Ere President: Evgenij Kissin.
Naast natuurlijk een totale beheersing van de piano techniek en overtuigende en boeiende interpretatie moesten de deelnemers werken uit verschillende tijdsperioden concerteren, (verschillende recitals), een hedendaagse compositie uitvoeren, kamermuziek werk en orkest werk voorbereiden (voor specifieke eisen zie website premie www.soconcerti.it).
De semi finalisten concerteerden op verschillende plaatsen in het land waarbij een anoniem jurylid in de zaal aanwezig was. Ook deze concerten werden in de beoordeling meegenomen.
De jury bestond uit internationaal hoog gekwalificeerde pianisten; onder andere uit Enrica Ciccarelli, Olga Kern, Bruno Cannino, Aleksander Madzar, Alexei Volodin, Ingolf Wunder,… . Zie voor complete lijst de website van de premie.
Alle facetten van het piano spel en uitvoering werden beoordeeld. Ook de presentatie van de artiest werd in de eindbeslissing meegenomen.
Vlak voor een recital, met publiek aanwezig, werden door verschillende journalisten de kandidaten geïnterviewd.
Onvergetelijk interview
Op 23 februari 2020 was het mijn beurt om twee artiesten te interviewen, waaronder de Chinese pianiste Ying Li en de jonge Italiaanse pianist Josef Edoardo Mossali.
Het werd een tragische en onvergetelijke middag, omdat werkelijk 10 minuten voor het begin van het interview de melding kwam om ter plekke en onmiddellijk alle activiteiten te staken i.v.m. de uitbraak en gevaren van de pandemie. De bezorgdheid en de chaotische situatie was groot. We moesten het publiek, inmiddels aanwezig in het theater, naar huis sturen en mochten met speciale permissie het interview en concert door laten gaan met slechts een handjevol mensen; de juryleden, de twee pianisten en ik.
Na dit concert werden alle activiteiten, overal in Italië, stop gezet, dus ook de eerste editie van de Premie Internationale Antonio Mormone.
De Premie stond op “standby” door de coronavirus pandemie en de lockdowns. Dit zo complexe concours met vele internationale artiesten en gasten met visa en invlieg permissies werd zomaar abrupt onderbroken. Men wist toen nog niet wat ons te wachten zou staan.
Helaas is het vervolg een triest en bekend verhaal geworden.
Zestien maanden duurde het voordat de draad kon worden opgepakt.
Op 22 juni 2021 was het Evgenij Kissin die de drie finalisten bekend maakte.
De recitals en kamer muziek uitvoeringen werden gehouden in Sala Verdi, de grote zaal van het Conservatorium van Milaan, terwijl de finale met orkest plaats vond in het Teatro alla Scala in Milaan.
Mij werd gevraagd om achter de schermen mee te werken met de controle van de corona veiligheids regels en het tellen van de stemmen van het publiek, die kon ook de voorkeur bekend maken, kortom een oogje in het zeil houden.
De Finale
Op 11 juli 2021 was het zover, de drie finalisten, Ying Li (China, 1997), Piotr Pawlak (Polen, 1998) en Su Yeon Kim (Korea, 1994) zouden samen met het orkest van de Accademia van het Teatro alla Scala o.l.v de dirigent Toshiyuki Tamioka top piano concerten werken uitvoeren.
Hè, 11 Juli?
Dat was nèt de avond van de Europese voetbal finale wedstrijd.
Jeetje wat nu? Ook dàt nog! Er waren toch al zoveel obstakels geweest.
Het probleem zat vooral in het naar huis kunnen rijden na afloop van het concert, want àls Italië zou winnen van Engeland dan zouden alle straten wel eens afgesloten kunnen zijn.
De piano finale werd verplaatst van 20.00 uur naar 17.00 uur.
Geen eenvoudige onderneming!
Het Teatro alla Scala heeft al iets magisch, iets bijzonders ook al is het een opera huis maar ook concerten krijgen in deze zo historisch rijke zaal een extra beleving.
Al een uur voor begin stonden de mensen buiten te wachten om naar binnen te mogen. Om het publiek te spreiden gingen alle deuren van het Teatro open.
Het publiek zat verdeeld in de grote zaal en in de loges, de palchi, tot hoog op de galerij.
Als het grote licht dan uitgaat en het warme gele licht van de kleine lampjes aan de zijkant van de loges blijft branden dan kom je in een andere wereld.
Wàt een prachtige uitvoeringen, wàt een schitterend spel, wàt een emotie!
Nadat de drie finalisten hun concert hadden laten horen trok de jury zich terug voor de beslissing.
Ze waren het unaniem eens dat de chinese pianiste Ying Li, de kandidaat die ik op die tragische zondagmiddag had geïnterviewd, de eerste prijs verdiende.
Ying Li speelde werkelijk op voortreffelijke wijze het Concert n.2 van S. Rachmaninoff voor piano en orkest.
Ying Li heeft een sterke muzikale persoonlijkheid, ze speelt technisch heel goed en heeft een rijk palet aan klankkleuren. Ze weet het publiek met haar muzikale interpretaties te boeien en ze is elegant op het toneel.
“Mijn grootste droom wordt realiteit” zegt Ying. “Mijn carrière start hier vanuit het Teatro alla Scala om in de hele wereld te komen”.
De eerste editie van de Premio Internationale Antonio Mormone is voor mij een prachtige ervaring geworden; naast zoveel muzikale emoties, heb ik interessante contacten en artiesten ontmoet, maar ik heb vooral nog meer bewondering gekregen voor Enrica Ciccarelli. Zij heeft samen met haar team deze eerste Premio Internationale Antonio Mormone tot een prachtig einde weten te brengen ondanks de enorme hoge, onverwachte obstakels en tegenslagen.
Overigens diezelfde avond won Italië de Europese voetbal cup van Engeland!
Heel Italië stond op zijn kop. Het feest met vuurwerk, toeters en bellen heeft tot vier uur ‘s nachts geduurd.
©Cécile Prakken, Augustus 2021